Historia jednego zdjęcia: Ulica św. Wojciecha

W nowym cyklu zabieramy naszych czytelników w podróż wehikułem czasu! Dzięki koloryzacji wykonanej przez Jacka Kucharskiego – pasjonata historii, stare zdjęcia Opola zyskały nowy blask i życie.

Co miesiąc publikować będziemy wybraną fotografię przedstawiającą ulice, budynki oraz mieszkańców Opola, wraz z komentarzem przygotowanym we współpracy z Muzeum Śląska Opolskiego*.

Ulica św. Wojciecha – widok od strony rynku w kierunku kościoła „na Górce”

Ulica św. Wojciecha jest jedną z najstarszych w Opolu. Została wytyczona już w XIII wieku. Przez wieki była nazywana różnie: Berggasse (zaułek Górny), Judengasse (zaułek Żydowski), Obergasse (zaułek Podgórny), Dominikanergasse (zaułek Dominikański), Jesuitergasse (zaułek Jezuicki), Regierungsgasse (zaułek Rejencyjny) i wreszcie od 1859 roku Adalbertstrasse, czyli ulica św. Wojciecha.

Ze średniowiecznej zabudowy nie zachował się do naszych czasów żaden dom. Jedną z przyczyn były liczne pożary, które trawiły miasto w przeszłości. W 1739 roku jeden z nich zniszczył przykładowo dwie trzecie zabudowy. Dlatego na planie F. B. Wernera z ok. 1750 roku widzimy przy ul. św. Wojciecha puste parcele.

Załączona fotografia ukazuje ulicę w okresie międzywojennym. Z racji bliskości rynku znajdowało się tu wiele punktów handlowych i usługowych. Swoje warsztaty mieli tu między innymi szewcy, bednarze oraz stolarze. W 1912 roku mieściły się tu także dwa sklepy meblowe – Edmunda Corvina oraz Theodora Salangi (widoczny na zdjęciu skład konfekcyjny Heinricha Geyera nie należał do ulicy św. Wojciecha – to kamienica nr 25 przy Rynku). Do 1945 roku pod nr 14 działała gospoda Marii Spallek, pod nr 7 piekarnia Johanna Nowaka, a pod nr 6 warsztat bednarza Johanna Kopetzkiego.

W 1945 roku – głównie z powodu zniszczeń spowodowanych działaniami wojsk radzieckich – nastąpiła kolejna zmiana w zabudowie ulicy. W miejsce spalonych domów postawiono nowe kamienice. Z dawnej zabudowy zachowały się cztery budynki oznaczone numerami: 7, 9, 11 i 13. Dwa z nich należą obecnie do Muzeum Śląska Opolskiego. Najstarszy dom pod numerem 6 – pochodzący z XVII wieku – stał jeszcze w latach 70. XX wieku.

Obecnie ulica św. Wojciecha obejmuje odcinek pomiędzy skrzyżowaniem z ul. Staromiejską i ul. Muzealną. Domów jest jedenaście, jednak zachowano dawną numerację od 1 do 16.

*Tekst ukazał się w styczniowym wydaniu magazynu „Opole i Kropka”

Fotografia archiwalna: Muzeum Śląska Opolskiego

Koloryzacja: Jacek Kucharczyk „Koloryzacja starych fotografii”