36 lat temu Wojciech Załuski został mistrzem Polski
Miał być rezerwowym, a został mistrzem. Wojciech Załuski dokładnie 36 lata temu zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. Zawody w Lesznie zwyciężył z trzynastoma punktami na koncie. Podium uzupełnili Jan Krzystyniak i późniejsza gwiazda światowych torów żużlowych, Tomasz Gollob.
Do dziś Załuski pozostaje jedynym zawodnikiem Kolejarza Opole, który sięgnął po ten tytuł. Był 1989 rok. Załuski najpierw wygrał prestiżowy Złoty Kask. W finale Indywidualnych Mistrzostw Polski w Lesznie miał być tylko rezerwowym, ale ostatecznie w finale wystąpił i wygrał.
Kilka lat temu mistrz Polski z Opola tak wspominał tamte chwile na łamach Tygodnika Żużlowego: „Zrobiłem trzynaście punktów i wszyscy byli zaskoczeni tym co się stało. Siebie też zaskoczyłem. Nie było znanych zagranicznych tunerów, a sprzęt przyszykował mi opolski mechanik, Józef Gorzkowski. Mocno mi wtedy podpowiadał odnośnie przełożeń i ustawień. Jak się okazało, że w turnieju nie wystąpią Zenek Kasprzak i Darek Stenka, to z marszu, bez żadnej napinki sobie pojechałem. W pierwszym biegu kompletnie nie trafiłem z przełożeniami, ale wyścig został przerwany po upadku Janusza Łukasika. W powtórce już wygrałem, a jak się okazało, udało się to wszystko poskładać”.
– Byłem tam, widziałem, a po powrocie było święto w Turawie. Do dziś doskonale to pamiętam. Dla mnie zawsze byłeś, jesteś i będziesz wspaniały – napisał na stronie Kolejarza Opole wielki fan żużla, były dziennikarz sportowy, Tadeusz Wyspiański.
Wychowanek opolskiego klubu żużlową licencję uzyskał w 1981 roku i niedługo po tym zadebiutował w lidze. W 1983 roku awansował jako rezerwowy do finału IMŚJ w Lonigo. Wybuch jego talentu nastąpił rok później. W lidze po raz pierwszy uzyskał średnią biegową powyżej 2 punktów. Jak się zresztą okazało poniżej tej średniej nie zszedł aż do 1992 roku, będąc zdecydowanym liderem Kolejarza i czołowym zawodnikiem kraju.
W 1984 roku zdobył tytuł Młodzieżowego Mistrza Polski, indywidualnie i w parach z Rolandem Wieczorkiem i Mieczysławem Drozdem. Zajął drugie miejsce w finale Srebrnego Kasku, który był swoistym rewanżem za finał MIMP. Wygrał również rozgrywany w Gorzowie półfinał IMŚ juniorów.
Potem był wspaniały rok 1989. W 1991 roku w Toruniu zdobył kolejny medal IMP, tym razem srebrny. Łącznie wystąpił w siedmiu finałach IMP. W 1990 roku wystąpił w finale Indywidualnego Pucharu Europy.
W 1992 roku przeniósł się do Sparty Wrocław, z którą trzykrotnie zdobył tytuł najlepszej drużyny w kraju. Startował także przez w gdańskim Wybrzeżu. Do Opola powrócił w 1999 roku i startował, z przerwą w roku 2000, do 2002 roku, po którym zakończył karierę. Ogółem barwy Kolejarza reprezentował przez 14 sezonów, zdobywając w tym czasie ponad 1700 ligowych punktów. W 2010 roku zajął drugie miejsce w Plebiscycie na najlepszych zawodników 50–lecia żużla w Opolu.
Na podstawie www.kolejarzopole.pl
Na zdjęciu podium z pamiętnych zawodów.
