Wirtualny spacer po zamku i synagodze. Nowa atrakcja przygotowana przez Instytut Śląski

Dzięki trójwymiarowym modelom budowli opracowanym przez Instytut Śląski w Opolu można zwiedzić dwa opolskie zabytki, niegdyś mieszczące się na opolskiej Pasiece, których już nie ma. Zniszczeniu uległy na początku lat 30. XX wieku.

Budowę Zamku Piastowskiego rozpoczął książę Kazimierz I Opolski. Zamek stał na Pasiece przez siedem stuleci, będąc siedzibą opolskich Piastów aż do roku 1532 roku, kiedy umiera bezpotomnie ostatni piastowski władca – Jan Dobry. Po jego śmierci budowla przechodzi w posiadanie króla Czech, Ferdynanda Habsburga i staje się przedmiotem zastawów i przetargów. W XVII wieku wskutek oblężeń i wielkiego pożaru, który w 1615 roku strawił dużą część miasta, zamek popadł w ruinę i mimo przeprowadzanych napraw znajdował się w coraz gorszym stanie.

W 1816 roku gdy Opole staje się stolicą rejencji opolskiej do miasta sprowadza się wielu urzędników i zamkowe pomieszczenia zostają przekształcone w biura. Na początku XX wieku budowla zyskuje nowe skrzydło. Po I wojnie światowej zamek przestaje być atrakcyjny dla urzędników i w 1928 roku postanowiono go rozebrać, czemu towarzyszyły liczne protesty Polaków z Opola i okolic, a także działaczy Związku Polaków w Niemczech. Dzięki tym protestom z całej zabudowy zamkowej zachowano Więżę Piastowską, która do dziś jest pamiątką po piastowskich czasach. W 1934 roku w miejscu Zamku Piastowskiego wzniesiono biurowiec, nową siedzibę rejencji. Autorem projektu był architekt Friedrich Lechmann. Do dzisiaj stanowi siedzibę Urzędu Wojewódzkiego w Opolu.

Model przygotowany przez Instytut Śląski prezentuje wygląd Zamku Piastowskiego z początku XX wieku. Znajdują się na nim liczne punkty, po kliknięciu których pojawiają się informacje o elementach zamkowego kompleksu. Interaktywny model 3D pozwala na obejrzenie budowli z każdej strony. Posiada on także zakładkę, w której nałożono współczesne zabudowania, m.in. amfiteatr i Urząd Marszałkowski.

Nowa synagoga została zaprojektowana przez wrocławskiego architekta Feliksa Henry’ego w stylu mauretańskim. Była niezwykle okazała, mogła pomieścić 600 osób (300 mężczyzn i 300 kobiet). Synagoga służyła mieszkańcom Opola ponad czterdzieści lat. W nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku podczas tzw. „nocy kryształowej” naziści zmusili ówczesnego rabina Hansa Hirschberga do własnoręcznego podpalenia budynku. Synagoga spłonęła, a wraz z nią również archiwum gminy. Jedynym śladem po istniejącej niegdyś synagodze jest ustawiony w 1998 roku głaz z tablicą pamiątkową.

Oba modele obiektów dostępne są na stronie Instytutu Śląskiego.

 

Najnowsze artykuły