Pegaz wraca do przestrzeni Opola
Wszystko wskazuje na to, że słynna rzeźba Pegaza Mariana Nowaka już wkrótce znów stanie w przestrzeni publicznej miasta. Na placu Jana Pawła II dzisiaj rozpoczęto wylewanie fundamentów cokołu w nowym miejscu, gdzie po 13 latach spędzonych w magazynie znowu będzie można go podziwiać.
– Wszystko dobrze się złożyło, bo autorzy koncepcji przebudowy placu, Małgorzata i Andrzej Zatwarniccy zaprojektowali w tym rejonie bliżej nieokreśloną instalację przestrzenną, dlatego są tam posadowione reflektory wraz z instalacją elektryczną, które mam nadzieję można będzie wykorzystać dla lepszej ekspozycji rzeźby – informuje Zbigniew Pelon, plastyk miejski, który z ramienia Ratusza koordynuje proces przywrócenia Pegaza do miejskiej przestrzeni.
Rzeźba przez 13 lat była przechowywania w pracowni syna jej twórcy, Pawła Nowaka, który zajmował się jej konserwacją. Jest w tej chwili podzielona na elementy, które trzeba będzie połączyć.
– Są pewne obawy, czy jej podstawa, czyli tzw trójnóg nie jest zbyt wątły i nie trzeba będzie go wzmocnić konstrukcyjnie. Czy to będzie konieczne, przekonamy się za 2-3 tygodnie, gdy Pegaz zostanie na powrót skompletowany i zważony – wyjaśnia Zbigniew Pelon.
Termin odsłonięcia rzeźby wyznaczono na 30 sierpnia tego roku, lecz jak przyznaje plastyk miejski, jeśli wszystko pójdzie dobrze, niewykluczone, że Pegaza opolanie będą mogli podziwiać już na początku sierpnia.
Historia naszego, opolskiego Pegaza rozpoczęła się w połowie lat 70. XX wieku. Narodził się w centrum miasta, przy ul. Ozimskiej 8, gdzie w podwórzu mieściła się pracownia artysty rzeźbiarza Mariana Nowaka (1921-2000). Nowak tworzył swoje rzeźby z blach metalowych. Oryginalna metoda była wynikiem połączenia doświadczenia rzemieślniczego, jakiego artysta nabrał w kuźni swojego ojca, z wiedzą wyniesioną z pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego podczas studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Sama pracownia przy Ozimskiej powstała z trzech połączonych garaży, też zresztą bardziej przypominała kuźnię niż tradycyjne atelier artysty.
Zanim powstała wielka figura Pegaza, Nowak kilkakrotnie podejmował ten temat w mniejszej skali. Statuetka z przedstawieniem kilkunastocentymetrowego pegaza dołączana była do nagrody miesięcznika „Opole” przyznawanej od 1970 roku, a szkicową kompozycję Pegaz, wykonaną w 1971 roku ze spawanej miedzi, o wysokości około półtora metra, przechowuje w swoich zbiorach Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.
Pegaz stanął wpierw na ówczesnym placu Lenina, przed siedzibą Teatru Jana Kochanowskiego i Biura Wystaw Artystycznych (dzisiejsza Galeria Sztuki Współczesnej) w kwietniu 1976 roku w ramach wystawy rzeźb plenerowych Mariana Nowaka, towarzyszącej II Opolskim Konfrontacjom Teatralnym. Obok stanęło kilka innych realizacji, m.in. figury Flory. Na placu Pegaz został nieco dłużej, ale już pod koniec lat 70. przeniesiono go na Chabry. Mówiono, że nie pasował do sąsiedztwa komitetu wojewódzkiego partii usytuowanego naprzeciw. Na Chabrach figura stała do roku 2010, kiedy to nadzór budowlany wydał decyzję o jego rozbiórce z powodu złego stanu technicznego rzeźby.
